Από τα πρώτα που έγραψα και ίσως η πρώτη προσπάθεια να περιγράψω το πως ένιωθα κάθε φορά που προσπαθούσα να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Πραγματικά φοβόμουνα να μπω σε έναν κόσμο απερίγραπτο, ξένο και άγνωστο. Η ανάγκη θα έλεγα μου έδωσε την δύναμη να σκάβω βαθιά μες την ψυχή μου και να τα μοιράζομαι με όποιον ήθελε να ακούσει. Πραγματικά έτρεμαν τα χέρια μου. Πλέον νιώθω ευτυχισμένος που μπορώ να δραπετεύω μέσα σε μια λευκή κόλα χαρτί....
απόψε πως να χωρέσω
σε μια σελίδα αδειανή
όλα τα όνειρα μου Em
και όσα η ψυχή θέλει να πει
η καρδιά μου θα πονέσει
στη πρώτη νότα της χορδής
τρέμει το χέρι πριν ακουμπήσει
τα πρώτα λόγια στο χαρτί
όταν της ψυχής μου η μελάνη
πάρει ζωντανή μορφή
χίλια κομμάτια θα 'χω γίνει
θα 'χω πεθάνει και γεννηθεί
τα όνειρά μου μόλις ξυπνήσουν
και αρχίσουν να τραγουδούν
τότε μονάχα θα έχει γίνει
μια μπαλάντα της ψυχής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου