είναι κάποιες στιγμές που νιώθεις την ανάγκη να ενωθείς με την φύση, να ενωθείς με ένα κύμα, να προσπαθήσεις να ακούσεις την φωνή του μήπως και μπορέσεις να ακούσεις την δικιά σου φωνή....αυτή την φωνή που προσπαθείς να αγνοήσεις κάθε μέρα, αυτή που βράζει μέσα σου και θέλει κάτι να σου πει.....κάπου στην Ασπροβάλτα άφησα την φωνή της ψυχής μου πάνω σε ένα μικρό μπλοκάκι................
Κι αν δεν μπορείς
σ΄αυτόν τον κόσμο να κρυφτείς
Κλείσε τα μάτια
μπορείς να ονειρευτείς
Κι αν δεν έχεις βρει
την δική σου Ιθάκη της ζωής
ρίξε στην φωτιά
των φτερών σου τα δεσμά
Κι όταν μπορέσεις να κοιτάξεις
τις κορφές της αβύσσου
κι όταν μπορέσεις να βουλιάξεις
στα πιο ψηλά βουνά
Τότε θα νιώσεις
μια θάλασσα να ξέρεις
που θα σε βγάλει
στην πιο γλυκιά στεριά
Εκεί θα δεις
το ταξίδι που δεν θέλεις
Εκεί θα νιώσεις
τους δρόμους της καρδιάς
------------------------------------
Κι αν δεν μπορείς
στου χρόνου την λήθη να χαθείς
μείνε στην στιγμή
αιώνια μπορείς να ζήσεις
Κι αν δεν έχεις βρει
αόρατους δρόμους να βαδίσεις
πνίξε μεσ΄τα βράχια
όλους τους χάρτες της ψευτιάς
Κι όταν μπορέσεις να κάψεις
δυο θάλασσες μαζί
κι όταν μπορέσεις να ξεθάψεις
την χαμένη σου πνοή
Τότε θα νιώσεις
ένα αγέρι να ξέρεις
που θα σε βγάλει
στον πιο ψηλό ουρανό
Εκεί θα ζήσεις
το όνειρο που θέλεις
Εκεί θα ακούσεις
την φωνή της ψυχής
Άκης κουστουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου